Capoeira
Na początku był tylko jeden styl CAPOEIRA-oryginalny, stosowany był jako narzędzie i forma ekspresji przez afrykańskich niewolników z dala od ojczyzny. W obrębie orginalnej Capoeira niewolnicy poszukiwali piękna poruszania się i tańca wolności, a jednocześnie skutecznej broni przed niebezpieczeństwami życia w kajdanach. Kiedy niewolnicy odzyskali upragnioną wolność, Capoeira owarzyszyła im w zrzucaniu kajdan i przejściu w społeczność.
Raz odsunięta od swoich kulturowych korzeni, Capoeira zaczęła przeistaczać się ze świętowania Wolności w brutalną i krwawą formę walki ulicznej. Capoerista nie był już kojarzony z bohaterem walki o wolność, lecz jako kryminalista siejący postrach. Było to na krótko przed tym jak Capoeira została uznana za nielegalną. Tylko sama wiedza była uważana za atak i była karalna. W związku z oficjalnym zakazem, praktyki zostały zaprzestane i popadły w zapomnienie w większości brazylijskich miast. Wkrótce została zapomniana, jedynie na północy w mieście Bahia pozostała żywa i stąd możemy obserwować jej odrodzenie.
Na początku XX wieku została ocalona na własną rękę przez jednego człowieka: Mestre Bimba. Po tym, jak grupa zagranicznych dyplomatów została oczarowana występem Capoeira wykonanym przez M.Bimba i jego studentów, Rząd Brazylii zdecydował by odtąd była rozpoznawana jako ojczysta, unikalna i kulturowa forma samoobrony. Otwierając w 1932r. Pierwszą legalną akademię Capoeira, M.Bimba uczynił Capoeira bardziej reprezentatywną. To on stworzył styl, zwany dzisiaj „Regional”. Styl ten wniósł strukturę i dzwięk do metod dydaktycznych, ale niestety obniżył znaczenie muzyki i tanecznych ruchów w Capoeira. M. Bimba wprowadził system gradacji opierający się na kolorowych sznurach, jako znak zaangażowania i umiejętności studenta w sztuce. Ci którzy praktykowali starszy styl Capoeira powiązywali go ze stylem zwanym „Angola”. Czuli jednak,że główne aspekty sztuki zostały zagubione,od kiedy M.Bimba rozpowszechnił i udoskonalał styl „Regional”. Dla nich Capoeira traciła korzenie i połączenie z przeszłością przez bardziej sportowe podejście do treningów.
W przeciwieństwie, ukazywali Capoeira jako sztukę, gdzie muzyka i rytmiczne ruchy były kluczem do zrozumienia sedna i jej prawdziwej natury-ekspresji ludzi w szamotaninie o wolność i samookreślenie. Ostatnio, nowa generacja Capoeristas poszukiwała połaczenia obu tych stylów by utworzyć nowy, który obejmowałby nieco zmodernizowane innowacje M.Bimby, bez zatracenia głównych motywów i zalet, które są osadzone w historii i filozofii sztuki. Stojąc naprzeciw tego współczesnego ruchu widzimy styl CAPOEIRA ABADA.
Muzyka
W Capoeira muzyka odgrywa niezmiernie ważną rolę, to muzyka wyznacza rytm, to ona stwarza całą energię oraz klimat podczas gry dwóch capoeiristas. Istnieje mnóstwo rytmów różniących się od siebie, każdy rytm wyznacz inny rodzaj gry przy czym inny rodzaj ruchów graczy w roda, Chcielibyśmy tutaj przybliżyć najpopularniejsze oraz najaczęściej grane rytmy na treningach oraz w roda.
ABADÁ-Capoeira 